Byłem Ateistą a, zostałem Wierzący czyli moje świadectwo.
____________________________________________________________ _______

Urodziłem się w czesko-niemieckiej rodzinie w Raciborzu. Moja rodzina jest ateistyczna i nie kultywowała nigdy jakiejkolwiek religii. Byłem wychowywany jako ateista w doktrynie racjonalistycznej i materialistycznej. Moją religią była nauka. W pewnym momencie mojego żywota doszło do zwrotu i zmiany poglądów.
____________________________________________________________ ________
To było 8 lat temu. Pracując na rusztowaniu na wysokości zakręciło i się w głowie i przewróciłem się tyłem na plecy prosto na ziemię. Straciłem przytomność. Po chwili spostrzegłem że, patrzę na siebie coś z wysokości 6 metrów i wzlatywałem ponad własnym ciałem nie będąc zmaterializowanym. Pamiętam że, Janek krzyknął:
- Zabił się!
Stasiek podszedł do mnie i stanął nademną, przykucnął i zaczął sprawdzać mi puls. Po chwili krzyknął. Dzwońcie po pogotowie. On żyje! Zaczął jednocześnie uciskać moją klatkę piersiową.
Na ulicę na której znajdowało się rusztowanie zbiegło się kilku gapiów. Widziałem dokładnie ich ubrania a także słyszałem co pomiędzy sobą szeptali.

Po chwili zobaczyłem czarny tunel a w nim światło. Skierowałem się w kierunku owego tunelu. Leciałem w nim nie dotykając jednak jego ścian i słysząc charakterystyczny świst.

Znalazłem się pośrodku pięknego ogrodu. Spostrzegłem że, "czas nie płynie". Sekundy wydawały się być tysiącleciami w dziejach Ziemi. Mój intelekt był czystszy niż kiedykolwiek. Nie posiadałem jakichkolwiek uczuć ani emocji. Różnica pomiędzy moją świadomością a świadomością na tamtym świecie była taka jak różnica pomiędzy świadomością na jawie a świadomością we śnie. Z tym że wtedy była to jawa a teraz jest sen. Mój wzrok był tysiąckrotnie ostrzejszy niż obecny wzrok. Widziałem szersze spektrum barw niż obecne. Nigdy w życiu nie widziałem takich odcieni zieleni, czerwieni błękitu. Widziałem wszystko gdzie skupiłem uwagę widziałem wszystko, gdzie skoncentrowałem swoje myśli. Podobnie było ze słuchem. Zmaterializowałem się do swojego ziemskiego wizerunku (przybrałem ludzką postać). Spostrzegłem że stoję pośrodku pięknego ogrodu. Spotkałem swoich zmarłych dziadków i babcie. Ucieszyli się że mnie spotkali mówiąc jednocześnie że nie powinno mnie tu jeszcze być. Następnie spotkałem piękną kobietę która wyglądała jak Anne Hathaway ale była od niej sto razy piękniejsza w białej szacie jak te z obrazów religijnych. Mogłem spytać ją o cokolwiek. Spytałem się o cywilizacje pozaziemskie. Usłyszałem odpowiedź że, nie jesteśmy sami we Wszechświecie. Następnie pokazała mi wgląd do własnego życia. Widziałem wszystkie sceny ze wszystkich punktów widzenia a także czułem to co czują inni. Po przejrzeniu własnego życia Przewodnik kazał mi wracać. Wcale mnie to nie ucieszyło. Ocknąłem się będąc reanimowanym w sanitarce. Znowu zacząłem czuć ból.
____________________________________________________________ _____
Wszelkie próby tłumaczenie tego zjawiska jak niedotlenienia układu nerwowego i tym podobne zostaną uznane za spam.

To raczej projekcja mózgu. Jako racjonalny ateista(wtedy) powinieneś to wiedzieć. Chrześcijaństwo nie mówi nic na temat momentu przejścia

Tutaj jest mój wątek na forum.wiara na ten temat

http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=4 ... 64&start=0