Operujesz jakąś dziwną definicją bytu. Byt jest tym co istnieje samo z siebie i nie przestaje być. Takie byty są w naturze niespotykane a nawet gdyby istniały nie miałyby ze światem nic wspólnego. Dlatego istnienie lub nieistnienie Boga jest rzeczą całkiem obojętną.

Przecież Ty sama jesteś takim właśnie bytem. Istniejesz sama z siebie (wobec czego niby Twoja egzystencja jest względna?) i nie przestajesz być (chyba, ze przestajesz, chętnie zapoznam się Twoim doświadczeniem niebytu).

Hm.. No owszem.. Ale nie do końca.. Byt jest tym co istnieje. Tak po prostu.



Acha.. Czyli Ciebie nie ma tak? Bo rozumiem, że jesteś bytem który nie istnieje..
Właściwością KAŻDEGO bytu jest istnienie. No skoro temu przeczysz, to dlaczego istniejesz? Zaraz zacznę się bać, że istniejesz tylko w mojej wyobraźni i ja (też z resztą nieistniejący) nie odpisuję Tobie, tylko mi się to wydaje. Ale skoro mi się cokolwiek wydaje, to czy ja istnieję?


Ponieważ, gdyż?
Taka uwaga. Tupanie nogą i krzyczenie że czegoś lub kogoś nie ma nie oznacza że to coś lub ten ktoś nie istnieje..

No to różnimy się co do definicji bytu. Dla mnie bytem jest to co wiąże moment esencjonalny z egzystencjalnym. Mówiąc prościej rzecz posiada istotę (własną naturę) tylko wtedy gdy istnieje dzięki sobie. Nie oznacza to że mnie nie ma a tylko to że nie istnieję sam z siebie i jestem tylko lub aż procesem który kiedyś się zakończy. Dlatego nie mogę o sobie powiedzieć że istnieję bo nie istnieję w sposób absolutny tylko względny.

Acha.. Byt istnieje dzięki sobie.. Brawo.. No chyba czas otworzyć jakąś książkę z filozofii (Tatarkiewicza choćby czy cóś)..



Tutaj o dziwo i słusznie. Nie istniejesz sama z siebie, bo nie jesteś bytem koniecznym. Zostałaś stworzona..

Stworzone może być tylko to co istnieje. A nic nie istnieje w sposób absolutny więc nie ma żadnego stworzyciela.

Czytasz samą siebie, czy tylko tupiesz nogą?
Akt stworzenia powołuje byt, przed tym aktem nie ma tego bytu, więc jak może istnieć coś co nie istnieje (przed stworzeniem)?

To ty nie czytasz uważnie. Nie ma żadnego bytu, nie ma też niebytu więc nie ma stworzenia z nicości.

Czyli nie ma niczego.. Brawo! Był już taki co chciał żeby nie było niczego

Nie twierdzę że nie ma niczego. Nie twierdzę też że coś jest. Istnieje tylko proces zmian i to wszystko.

Każdy proces ma początek i powód.

Niekoniecznie. Jeśli chodzi ci o wszechświat może być bez początku i bez końca, może pulsować, zanikać, odradzać się i tak w nieskończoność.

Zabierasz się za filozofię i od razu negujesz podstawy. KAŻDE COKOLWIEK JEST BYTEM. Bytem jest i proton i elektron, kamień, pies, kot, człowiek, Mgławica Magellana i Wszechświat i Bóg (w którego nie wierzysz). Bytem także i może być proces.

A tobie czasami jakiś organ nie pulsuje a jakiś nie zanika? Do tego pytania mnie natchnał ten twój powyższy wpis...

W tym jest największy problem że sam język tak funkcjonuje że wszystko unieruchamia. To co nazywasz bytem dla mnie bytem nie jest. Filozofia zaś nie ogranicza się do Europy.