Ja to rozumiem bo spotykam się z besensem mówienia o Bogu, gdy nie trafia to na podatny grunt. No ale jest coś takiego, że w imię porozumienia pomiędzy ludźmi. Warto przyjąć jakiś jeden autorytet, zamiast ich wielu. No bo trudno innym ludziom wiedzieć kto dla innych tym autorytetem jest zdecydowanie. Im więcej możliwych autorytetów, tym mniejsza szansa na to że wymienimy tą właściwą postać. Uważam że tu jeden wspólny ( uniwersalny ) autorytet, jest tym porządkującym wymiany poglądów u ludzi. Myślę że nawet jest dosyć duża grópa ludzi, którym takie rozwiązanie jest praktyczniejsze. Nie sądzisz że na tym polu można bez uszczerbku na własnej dumie, dojść do praktycznego ujednolicenia?

W Polsce ,Izraelu , Niemczech , Rosji i setce innych państw są partie polityczne . Zawsze jest opozycja, inna partia , przeciwnik -czyli nie ma wzorca jednego nigdzie i nigdy ( dlatego jest demokracja). Identyczna sytuacja będzie z gustami muzycznymi , kulinarnymi itp. Jest autorytet , właściwa postać , ale ona jest tylko moja , ktoś inny ma swój światopogląd. Mówiąc wprost, nie da się nic z tym zrobić , rozwiązania siłowe spowodują bunt. Komunizm nie działa -został wprowadzony na siłę ,
Amisze jako grupa działają dobrze-ale jest dowolność wstąpienia do nich-sami wybrali sobie wzorce , autorytety. Ty wybierasz wzorzec dla siebie i przyłączasz się do ludzi z takim samym (światopoglądem). Jestem ateistą
Miedzy wierzącymi a mną jest przepaść -porozumienie nie jest możliwe .

Chrzanisz. Sam tę przepaść sztucznie tworzysz.

Jestem ateistą , nigdy z wierzącym nie dogadam się . Mogę tylko zaoferować niewchodzenie sobie w drogę , czyli wyznaczenie granic - sprawy katolików dotyczą ich , i tylko ich. Fakt że akurat mi nie przeszkadza życie w Polsce z katolikami, ale są inni dla których ma to znaczenie (aborcja i tym podobne).
Gdybym był ateistą przy islamistach czy judaistach wtedy było by gorzej.

Kurk
No to jak sobie radzisz z sytuacjami powiedzmy podbramkowymi, trudnymi. Np. pojawiają się w twoich działaniach ludzie którzy nie złośliwie. Lecz jak to na sirotę przystało, totalnie zagubiony. Tracisz przez to siły i spokuj, często nawet pieniądze. To chciał czy nie dobija ciebie nerwowo, a nawet w końcu osłabia twe siły, motywacje. No i co, wiesz że nie jest to jego celowe złośliwe działanie. On sam przez nie traci wiele. Przecież nie wyładujesz się jeszcze na nim, a i tak nic to nie zmieni, on i tak leży jako człowiek.
Wierzący idzie się uspokoić na modlitwie. Nie dolewa oliwy do ognia. Brak spokoju wyzwala bowiem swoje własne potęgujące się kłopoty. Wyładowując się na kimś człowiek zrobić może coś przesadnie złego. Za to będzie odpowiadał, no bo zdenerwowanie się kimś, to żadne usprawiedliwienie. Staramy się uspokoić modlitwą, to jest dla nas najbezpieczniejsze rozwiązanie.
Teraz ateista nie wierzy, więc modlitwy nie wchodzą w grę. Jak to jest u ciebie w takich momentach? Bardzo mnie to ciekawi. Bo nie znam ludzi którzy do końca są opanowani. A to ważne by nie eskalować nerwów, to pogarsza nasz stan, często wspomagany przez daną osobę dodatkowo.
Ja wiem że jak masz koło siebie wierzących, no to mniej masz nerwusów koło siebie. Nie znaczy że wierzący się nie zdenerwuje, ale do silnego chamowania nerwów dochodzi.
Jak już piszemy, to podziel się swymi spostrzeżeniami.

Skoro sam na siebie klątwę rzucasz, to rzeczą oczywistą jest, że się nie dogadasz.



A nie na tym polega dogadywanie się z ludźmi o odmiennych światopoglądach, że nawiązujemy dialog przy poszanowaniu różnic?



I każdy normalny katolik ma zdrowe podejście do tych kontrowersyjnych tematów. Fundamentaliści stanowią jakiś mały odsetek i tylko ci są niebezpieczni. Dogadanie się z normalnym katolikiem (a więc większością) nie powinno stanowić problemu dla ateisty.

I każdy normalny katolik ma zdrowe podejście do tych kontrowersyjnych tematów. [/quote]
Zdefiniuj "zdrowe podejście".

Nie będę definiować czegoś, co się po prostu intuicyjnie wyczuwa.
Mogę natomiast podać przykład zdrowego podejścia np. do tematu aborcji:

Katolik ze zdrowym podejściem będzie przeciwny aborcji i w swojej interakcji z innymi ludźmi będzie swoje zdanie wyrażał, będzie starał się przekonać innych, że aborcja jest czymś złym, przedstawiając alternatywne rozwiązania problemów, które do aborcji doprowadzają.

Katolik fundamentalista będzie propagował przymusowy antyaborcjonizm (a więc stworzenie systemu prawnego, który zakazuje aborcji). Może oczywiście równolegle robić dokładnie to samo co katolik ze zdrowym podejściem (przekonywanie, proponowanie alternatywnych rozwiązań etc.), ale będzie to robił już tylko w ramach uzasadnienia konieczności zastosowania przymusu.

Mianowicie to że będąc ateistą(czyli nie niewierzeniem a negacją) nie można być jednocześnie agnostykiem który nie przyjmuje żadnego stanowiska. Nie wiem czy Bóg istnieje i neguję jego istnienie to ateizm, a nie żaden agnostyczny ateizm czy inny twór



Wklejaj sobie ale nie u mnie w wątku



Dawkins to też jest niezły. Z jednej strony mamy Dawkinsa biologa. A z drugiej strony mamy debila antyreligijnego. Na jego miejscu poszedłbym do psychiatry



Już pominę fakt jak wyglądało starożytne niewolnictwo. Teraz pytanie, co sprawia że niewolnictwo jest obiektywnie złe? Oczywiście zakładając że masz obiektywny system etyczny który to zweryfikuje



Nie zmieniaj tematu. Tylko odpowiedz na moje pytanie. Co za różnica kiedy człowiek zdechnie? skoro
- I tak zeżrą go robaki
- nie ma jakościowej różnicy między muchą a człowiekiem

WitoldM
Nie wiem czy dobrze ciebie zrozumiałem ale spróbuje napisać .
Gdy ktoś mnie skrzywdzi , to będę unikał tego kogoś. Taki człowiek wzbudza we mnie wstręt ,obrzydzenie . Czy się opanuje ? emocje mogą wziąć górę? . Raczej jestem spokojny , unikam kłopotów , złych ludzi , na razie się udaje.
Nie wchodzę na czyjś teren , nie czepiam się , nie wnikam -dlatego wrogów nie mam. Zdarza mi się, że denerwuje się na kogoś kto krzywdzi innego . Ale opanowuję to, nie reaguje . Wkurzające jest to że denerwuje się "nie w swojej sprawie".

Czyli jak mówię, że nie wierzę w Boga, nie jestem ateistą? No, no. Człowiek uczy się całe życie.
Coś mi mówi, że z logiką jesteś na bakier.


I co mi zrobisz, jak będę dalej wklejał?

Fajnie. Dlaczego rozmawiamy o Dawkinsie? Może masz ochotę porozmawiać o jakiejś jeszcze losowej osobie, której nie lubisz i napisać jak bardzo jej nie lubisz?



Tak, tak. Starożytne niewolnictwo było cacy. Twój pan mógł Ci spuścić łomot i tak długo, jak przeżyłeś ten łomot, nie spotykały go żadne konsekwencje. Generalnie sielanka.
Mój system etyczny można nazwać tzw. złotą regułą. Wklep sobie w Google.


Nie zamierzałem zmieniać tematu, tylko Ty zwyczajnie nieprecyzyjnie formułujesz swoje myśli i trudno zgadnąć na czym polegają te pytania.

Nie ma jakościowej różnicy między muchą a człowiekiem? Nie wiem jak Ty, ale ja jednak widzę spora różnicę między mną a muchą. Jako istota społeczna obdarzona empatią potrafię dojść do wniosku, że cierpienie, śmierć i pokrewne zjawiska są jednak mniej pożądane niż np. dostatnie życie społeczności.

Tak na marginesie, ton Twoich wypowiedzi sugeruje frustrację. Chill out, bud.

Tak zwłaszcza że nie wiesz dlaczego to właśnie krzywda innych ciebie denerwuje. I jak to masz zamiar rozeznać, zwłaszcza będąc ateistą? Nie wyjaśniam jak to w wierze robimy, bo to nie twoja działka.

Bez przesady , przeciętniak jak ja, wie doskonale że chodzi o empatię . To jest opisane w literaturze dość dokładnie. Odpowiadałem tylko o radzeniu sobie z emocjami .

Dlaczego? I przez kogo?

Dla mnie i dla innych ludzi, bo tworzymy społeczeństwo i w naszym interesie jest to, by to społeczeństwo prosperowało.