Mam prośbę. Najpierw sprawdź czym zajmowała się inkwizycja. Inkwizycja kolego, służyła prostowaniu herezji. Ergo, dbała o czystość wiary. Bo Sobory w drugim tysiącleciu nie miały takie wpływu na społeczeństwo. Zanim Sobór zwołano zanim na nim cokolwiek ustalono... To się działo to co w Egipcie w VII wieku gdy herezja monofizytyzmu, rozrosła sie do sporych rozmiarów. Radzę się douczyć

Ech... Inkwizycja służyła do tego, aby zapobiegać rozszerzaniu się herezji, ale nigdy nie zajmowała się rozstrzyganiem jak brzmi prawidłowe nauczanie czy definiowaniem prawd wiary, co było zadaniem soborów. Tak więc... Zapraszam jednak do sprawdzenia jak się rzeczy mają.

A czy napisałem iż "inkwizycja rozstrzygała co jest prawdą wiary"? Od samego początku pisałem iż inkwizycja dbała o to aby te czystość wiary zachować

To na przyszłość precyzuj dokładnie o co ci chodzi bo Hasło ze inkwizycja dbała o czystość wiary można zrozumieć właśnie tak jak to zrozumiał Yarpen. Czyli ze nie papież nie Magisterium a Inkwizycja

Tak to widzę:

Ekhem... Pomijajac fakt, że wziąłeś średnice kółek od czapy, to przepraszam, ale o których soborach piszesz? Bo można wskazać 21 takich punktów w historii Kościoła.

Dobry troll to i do zwichrowanego włosa potrafi się przypierdzielić.

Widzę, że u kolegi czara goryczy również się przelała.

Uważam, że tego typu schizma działa podobnie jak choroba i jak choroba rozprzestrzenia się w stadzie. Widziałem ludzi zamkniętych, do których nie docierały żadne argumenty. Takich którzy wyrażali się z pogardą o biskupach, papieżu, niektórych księżach. Przychodziło im to z niebywałą lekkością, wywołując u mnie zażenowanie, a u wspólnoty Kościoła zgorszenie. I takich którzy braki wiedzy i podstaw znajomości Pisma Świętego, uzupełniali szyderstwem. Władali nim biegle jak orężem. To nie był katolicyzm, a co najwyżej sekciarstwo. Powinno się oddzielać zdrowe owce od chorych i usuwać ze stada.

No ciekawe jak można się oderwać od Kościoła stojąc w miejscu.

Nie ma to jak atak personalny, kiedy argumentów brakuje. Wszak to ostatnia deska ratunku, a jakże skuteczna...

Fakty zaś są takie, że po każdym soborze była grupka niezadowolonych, którzy się obrażali na Kościół, bo spisano nauczanie, które im się nie podobało z racji na to, iż mieli inne przekonania na ten temat. Nie jesteś ani pierwszym, ani nie ostatnim, który "broni" Kościół przed rzekomą herezją ogłoszoną na soborze powszechnym i dzieli historię Kościoła na przed i posoborową. Pora abyś wreszcie to zrozumiał, że Twoje działania to jest tworzenie kolejnego rozłamu, a nie "obrona" wiary, zaś taka historia miała miejsce już 21 razy.

Archodiecezja warszawska dała zielone światło na katolicki pogrzeb zmarłego profesora Romualda Dębskiego, znanego zwolennika aborcji.

Usprawiedliwiono to między innymi tym, że "nie znamy najgłębszych motywacji i tajemnic jego sumienia." Pisze o tym Fronda
http://www.fronda.pl/a/archidiecezja-wa ... 20423.html

Jest to przykład po raz kolejny (po udzielaniu Komunii różnym publicznym grzesznikom jak politycy forsujący pro-aborcyjne, genderowe i antyrodzinne prawa) na traktowanie konserwatywnych katolików z zupełną pogardą.
Jakież takie decyzje i usprawiedliwienia hierarchii niosą przesłanie? Jak dla mnie jedno: nie warto w życiu się starać, ponosić wysiłek i wyrzeczenia, być porządnym i wiernym Chrystusowi, bo Bóg miłosierny i tak wszystko przebaczy.

Co prawda katolicki pogrzeb grzesznikowi pomoże tyle, ile kadzidło zmarłemu, ale następuje tutaj zgorszenie wiernych i podejrzenie, że wierchuszka Kościoła wogóle nie wierzy w to co oficjalnie głosi, bo czyny przemawiają prawdziwiej niż słowa.

Wespecjan

Z artykułu w Gościu Niedzielnym



Polecam przeczytać całość

"Byłem na Mszy Świętej" albo "byłem na Eucharystii" przez gardło nie przechodzi?

Zgadzam się z autorem artykułu, że "pogrzeb jest dla żyjących", dlatego uważam, że katolicka oprawa pochówku dla profesora Dębskiego to zgorszenie i możliwia demotywacja do wytrwania w trudnościach katolicyzmu dla żyjących. Nikt w dzisiejszym Kościele nie jest tak flekowany jak konserwatywni katolicy, którzy uwierzyli, że trzeba podejmować nierzadko bolesne wyrzeczenia by trwać w Chrystusie.


Dziś już nie jestem pewiem czy Ofiara Mszy Świętej, czyli uobecnienie Ofiary z Golgoty to nazwa przystająca do nabożeństw z gitarkami, cymbałkami i często jakimiś dziwacznymi zachowaniami w kościele.
Może lepiej Uczta Eucharystyczna? No ucztach przecież się klaska, opowiada kawały i głośno śmieje.
A może najlepiej Novus Ordo Misse? To nie ja wymyśliłem przecież, tylko ojcowie tej reformy.

Jeśli tak trzeźwo popatrzycie, to NOM w formie to coś pomiędzy tradycyjną mszą katolicką a nabożeństwami protestanckimi.

Jeśli tak trzeźwo popatrzymy, to bredzisz, koleś.