Masz rację. Po prostu ja nigdy nie powiem, że wiem coś na pewno. Zostawiam sobie ten 1% na to, że może być inaczej niż myślę. Tak na wszelki wypadek - żeby w razie czego się później nie zdziwić.

Dla mnie to, że coś widzę nie jest dowodem na to, że to coś istnieje. Nawet to nie jest dowód na to, że to widzę. Być może mi się wydaje.

Jak człowiek się naćpa, to widzi różnie rzeczy. Skąd wiemy, że ludzie nie są "naturalnie" naćpani np. powietrzem?

Co to jest "rozwój duchowy" i czym jest religia?

Świetne pytanie. Ja bym sprecyzował: Czym dla wierzących jest rozwój duchowy? Czy wierzący potrafią wyartykułować co właściwie mają na myśli mówiąc o rozwoju duchowym?

Mogę odpowiedzieć.





Z tym że nie jestem do końca przekonany, czy jakiekolwiek zestawienie wierzący - niewierzący, nie jest aby przypadkiem odczytywane na zasadzie lepszy - gorszy. Jeśli tak ktoś czyta, to ja z takimi stwierdzeniami się nie identyfikuje.

"Rozwój" o którym pisze Merss dokonuje się dzięki relacji z Jezusem. Modlitwa, kontemplacja, studiowanie Jego Słowa. Własnie Jego Słowo, to czego nauczał, otwieranie się na Jego działanie... Zdaje sobie sprawę, że brzmi to mało zrozumiale, ale właśnie osoba Jezusa Chrystusa, jest odpowiedzią na to pytanie.

No i co w związku z tym - jakiej tezy bronisz, albo jakiej chcesz zaprzeczyć?

To rozjazd. Jeśli w duchowości chodzi o relację horyzontalną, mamy do czynienia z niestabilnością języka. Redukcjonistyczna definicja czlowieka osoby niewierzacej nie jest definicją wierzącego. Brak płaszczyzny porozumienia. Łaska buduje na naturze a nie wierze, więc rozwój duchowy zależy od zmian w niej zachodzacych. Wyprowadzanie z tego wniosku, że można samemu jest ryzykowne.

Rozwój duchowy jak sama nazwa wskazuje jest rozwojem ducha/duszy/duchowego pierwiastka człowieka. Wierzący wierzą w ewolucję duchową, która przebiega równolegle z innymi ewolucjami. Można mówić o rozwoju duchowym jednostki, ale też o rozwoju duchowym całych społeczeństw czy ludzkości, zaleznie od wyznawanej religii. Wraz z rozwojem duchowym człowiek/ludzkość coraz bardziej się zbliża/jednoczy z Bogiem.

Ateista z definicji nie wierzy w żadna nadnaturalną, niematerialną sferę natury człowieka zwana duszą/duchem, a więc tym samym nie może uprawiać we własnym mniemaniu czegoś, co się nazywa rozwojem duchowym.

Niektórzy ateiści wzięli to na klatę i mówią o rozwoju osobistym albo rozwoju personalnym, który jest nastawiony pragmatycznie: chcę tak rozwinąć swoją psychikę/mózg, żeby mi jak najlepiej służył, dzięki czemu będę łatwiej osiągać cele życiowe, lepiej sobie radzić z emocjami, zwalczę nałogi lub wypracuje korzystne nawyki etc.

Zdecydowana większość ateistów rzeczywiście nie wierzy w nadnaturalne zjawiska, ale mówienie że "ateista z definicji nie wierzy w żadna nadnaturalną (..)" to błąd. Jedynym kryterium ateizmu jest brak wiary w Boga(bogów).

Podaj definicję czlowieka.

A co to ma do dyskusji w tym wątku?

A cóż to za "redukcjonistyczna definicja człowieka"?

Co chwila się dowiaduję o ateistach czegoś, czego wcześniej nie wiedziałem - wy to się jednak znacie na temacie ...

------


I nowe definicje mamy - proszę o zacytowanie tej definicji ateizmu, z której wynika to, co tu wymyślasz.

Zdefiniuj mi Irbisolu człowieka, wówczas nam wyjdzie ta kwestia. Podejścia do duchowości również. Tu są pytania do ateistów. Zgodzisz się chyba ze mną, że najpierw należy ustabilizować język, by rozumieć pojęcia tak samo.

Czyli użyłaś jakiegoś pojęcia, nie definiujesz go i to ja mam podać definicję składowej tego pojęcia...
Niech będzie - człowiek to organizm biologiczny oraz świadomość o nieznanej naturze.

Czyli dziecko do około 3go roku życia nie ma świadomości i przez to nie jest człowiekiem.
Ciekawe czy ludzie cierpiący na demencjum starcze nie maja oni świadomości czy tez są ludźmi czy niekoniecznie.

Rozumiem, że widzisz człowieka w systematyce biologicznej (Homo sapiens sapiens) i spogladasz na niego oczami biologa. Ma więc naturę psycho - somatyczną. Lokujesz więc człowieka w świecie przyrody i nie wystaje ponad nią? Nadal jednak nie rozumiem czym jest ta świadomość? Niektórym zwierzętom przypisuje się świadomość. Przechodzą test lustra a ludzkie dziecko przechodzi go ok. 1,5 roku życia. Pytam o różnice jakościowe a nie ilościowe. Czy o tę sama świadomość chodzi? Czy ta świadomość to coś odrębnego od sfery psychicznej, czy jest jej skladnikiem?