Moze w tym jest jakis rodzaj relacji pomiedzy czlowiekiem, cialem i dusza.
Ja myslalem o przedmiocie i temperaturze.
Jezeli spalimy obraz to na zachowanych zdjeciach co prawda nie ma tego fizycznego obrazu ale mozemy sie zachwycac kolorami poumieszczanymi na obrazie przez robaczka. Tfu Matejke.

Ta wypowiedź mówi o was wszystko. Kierujecie się tylko impresjami jakie niosą słowa a nie ich znaczeniem. Dlatego podejmowanie z wami dyskusji całkowicie mija się z celem. Z bełkotaniem jeszcze nikt nie wygrał. Inna sprawa, że najlepsze wypowiedzi zawsze lądują w koszu. Swobodna dyskusja to dla was termin z marsa. To tylko uświadczyło mnie ostatecznie w przekonaniu, że szkoda mojego czasu na to forum, bo mnie interesuje wymiana myśli a nie wymiana emocji.

Tylko co to ma wspolnego z tytulem watku?

Powiedziała osoba, która uparcie odmawia uzasadnienia swojej opinii i woli atakować oponenta niż podać argument

Z mojej strony to wszystko. Bawcie się dalej w okładanie cepami.

Tak to już jest, że odpowiedzi (lub hipotezy odpowiedzi), często prowadzą do następnych pytań.

Skoro człowiek może obserwować swoje reakcje i dość do wniosku, że nie panuje nad swoimi emocjami, wolą, skłonnościami, to powstaje pytanie kto obserwuje reakcje i wyciąga wnioski. Aby coś móc zaobserwować trzeba być na zewnątrz obserwowanego (chyba, że chodzi o obserwację uczestniczącą, gdzie się jest zarówno wewnątrz (fizycznie) jak i na zewnątrz (mentalnie)). Jeśli tak to, człowiek musi być czymś więcej niż "zaprogramowana zewnętrznie sieć neuronowa która reaguje w sposób mechaniczny na pojawiające się bodźce" Dokładając to tego twierdzenie, że "Jedyne co można zrobić to próbować się odprogramować" tylko wzmocnimy przesłankę, że człowiek to "coś więcej".

A gdyby tak odwrócić hipotezę do góry nogami i założyć, że człowiek jest wolą. Ograniczoną siecią neuronową, która ma do dyspozycji nieograniczoną sieć danych (tj. świat) i zawartych w nich emocji, wyborów, skłonności, zachowań, sposobów przeżywania, itd. Jasne teoretycznie nieograniczoną, ale bądźmy realistami i cieszmy się z rzeczy w zasięgu ręki. Wówczas od tej ograniczonej woli zależałoby wszystko (tzn. tutaj emocje, uczucia, skłonności) może nie bezpośrednio, ale jednak.

Po prostu nie jest możliwa pełna kontrola nad swoim zachowaniem, uczuciami, czy co tam jeszcze sobie pod to podstawisz. Jeśli kontrola jest iluzoryczna nie ma kontrolera. Mówienie 'kto obserwuje' staje się nonsensem, obserwator i obserwowane stają się jednością, podział się zatraca, zostaje tylko obecność.

Pomiędzy pełna a iluzoryczna istnieje jeszcze całe spektrum.

Jeśli nie ma pełnej, dusza nie istnieje. To są sprawy natury ostatecznej a nie powszechnego codziennego doświadczenia.

Jakiż to ciąg rozumowania doprowadził do takiego wniosku?

Zastanów się, przemyśl. Może na to wpadniesz.

Mam wiele przemyśleń na ten temat i doszedłem do odwrotnych wniosków. Ja swoje potrafię uzasadnić i nie wykręcam się.

To może podziel się po prostu swoimi przemyśleniami. Ja jestem bardzo ciekawym człowiekiem i chętnie poczytam.

Chętnie, ale to twój temat. Postawiłaś pewną tezę więc najpierw wypadałoby ją wytłumaczyć.

Wszystko jest napisane, ale jak nie potrafisz czytać albo jesteś niewidomy to co ja na to poradzę.