Witam. Mam pytanie do wszystkich wierzących:
Jak wiadomo są na świecie ludzie, którzy nie są w stanie uwierzyć w Boga, dopóki sami nie doznają jego działania, lub po prostu go nie zobaczą - nie ważnie w jakiej postaci.
Tak, więc tutaj zaczyna się moje pytanie:
Czy ateista, który będzie uczestniczył w życiu kościoła (nie ważnie jakiego), przyjmował sakramenty święte i postępował tak jak nakazuje mu religia, jednak nie będzie wierzył, że Bóg istnieje, zostanie zbawiony ?

Ot, konsekwentny człowiek, który chce żyć po chrześcijańsku (czy tam po muzułmańsku) i robi to najlepiej jak umie, jednak w Boga nie wierzy, bo nie potrafi.
Nie potrafi uwierzyć, że on istnieje.

Jak z tym jest ?

Bóg zna serce i wie kto jakie ma ograniczenia i przeszkody, a sędzią jest sprawiedliwym. Każdemu daje łaskę, i każdemu daje wystarczająco jej. Umarł za wszystkich i zbawienie jest dla każdego.

Mam wrażenie Luki, że mówiąc "wiara" myślisz o czym innym, niż definiują to pojęcie wierzący.

Czy nieszczęśliwy człowiek, który będzie się dużo uśmiechał stanie się od tego szczęśliwy?

Mówiąc "wiara" mam na myśli wiarę w istnienie Boga, a nie zawierzenie Bogu. Trzeba wierzyć, że on jest, żeby można było mu zawierzyć.



Oczywiście, że nie. Tutaj chodzi o zwykłą determinację w tym co się robi.
Wiara to ponoć dar, słyszałem nawet, że osoby posiadające jakieś tam białko, są bardziej skłonni do wiary (ogólnie, w tym także w Boga).

Tak więc jako to z tym jest, można nie wierzyć w istnienie Boga, zacisnąć zęby i działać tak jak każe religia, wbrew swoim przekonaniom ?
Coś takiego zapewnia zbawienie ?
Na pewno taki wyczyn dużo więcej kosztuje ateistę, niż teistę.

Postrzegasz wiarę oraz zbawienie w złych kategoriach. To nie jest coś zewnętrznego, oderwanego od codziennego życia. Nauka Jezusa jest prawdziwa niezależnie czy się w nią wierzy. Zrozumienie jej i stosowanie prowadzi do trwałego szczęścia ("pokarm po którym nie będziesz łaknął") niezależnie czy wierzysz w to, że był On Bogiem.
Z drugiej strony, same rytuały nie prowadzą donikąd, podobnie jak uśmiechanie się nie uczyni Cię szczęśliwym.
Analogicznie, ćwiczenie fizyczne sprawią, że będziesz w lepszej formie niezależnie czy wierzysz w kompetencje trener czy nie. Jednak noszenie koszulki z logiem klubu niezależnie od wiary, nie da Ci nic. Mam nadzieję, że rozumiesz co mam na myśli

Rozumiem
Ale przecież, żeby postępować tak jak Jezus przykazał nie trzeba wierzyć, ani w istnienie Boga, ani w to, że Jezus był kimkolwiek więcej niż człowiekiem.
Prawdy, które głosił są "uniwersalne".

Co do tych rytuałów
Jesteś jak mniemam protestantem ?
Dla większości katolików najważniejsze są obrządki, a ksiądz będzie Ci wytykał to, że nie byłeś w niedziele lub w święto w kościele. Tak to odbieram, będąc wychowanym w "duchu katolickim".

Dokładnie. Jednak kiedy poczujesz, że Jego nauka się sprawdza będzie to mocny argument za Jego boskością. Chociaż oczywiście nie dowód.

Nie do końca

Teoria oczywiście wygląda inaczej, ale w praktyce tak właśnie jest. "Mędrzec wskazuje księżyc. Idioci patrzą na palec." Na pewno nie dostrzeżesz księżyca poprzez adorację mędrca

Mówisz dużo rozsądniej i mądrzej od niejednego katolika

Skoro człowiek nie wierzy w Boga, to po co zawraca sobie głowę praktykami danej religii?
Lepiej niech wybierze sobie wiarę w jakiś system etyczno-moralny.

Wszystkie religie (również te chrześcijańskie) kładą nacisk na starania człowieka, aby mógł osiągnąć cel: zbawienie, nirwanę, oświecenie, raj itp., itd. Każą one praktykować różne rodzaje kultu, sprawować obrzędy, stosować różne techniki i nigdy nie dają pewności, że zrobisz wystarczająco dużo aby osiągnąć cel.

Natomiast wg mnie chrześcijaństwo, które ukazuje Biblia nie jest religią w tym sensie.

Jako jedyne mówi ono coś wręcz przeciwnego. Mówi jasno, że człowiek własnymi staraniami nie może osiągnąć celu.

Człowiek jest zgubionym buntownikiem, na którym ciąży wyrok za złamanie prawa Bożego i ponosi tego konsekwencje. A te są wieczne.

Biblia opisuje ten stan następująco [Rzym. 5.12]: Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli.

Człowiek przez swoje starania nie jest w stanie odwrócić tej sytuacji.
Dlatego Bóg zaoferował ułaskawienie jako dar. Nie można na niego zasłużyć czy zapracować.

Biblia mówi o tym jasno:
1. [Rzym. 3.23-24]: 23. Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej,
24. I są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie.

2. [Ef. 2.8-9]: 8. Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;
9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

3. [Rzym. 10.9]: Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.

Cała sprawa rozbija się o wiarę, a nie o wypełnianie religijnych obrzędów.

Ale co zrobić, jeśli człowiek nie wierzy?
Wiara to nie jest jakaś magiczna siła, którą możemy sami wzbudzić w sobie.

Biblia podaje jednak rozwiązanie tej kwestii. Czytamy o tym w [Rzym. 10.17]: Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.

Po prostu niech ateista zacznie czytać NT z otwartym sercem, a resztę pozostawi Bogu.

Ponoć wiara to dar, jak więc wymagać jej od osoby, która jej nie otrzymała ?
Ja właściwie miałem wiarę i ją straciłem
Chociaż... czy można nazwać wiarą, wpajanie dziecku od małego, że Bóg istnieje ?

ST całego nie przeczytałem, jednak wszystkie cztery Ewangelie już wałkowałem - kiedy jeszcze wierzyłem.

Co mi z otwartego serca ?
Przesłanie NT mi się podoba, ale co z tego ? Dużo książek mi się podoba.
Tu się rozchodzi o wiarę w istnienie Boga.

Nie mów co z tego, bo to już bardzo dużo.
Skoro NT Ci się podoba, to jak to się stało,że nie wierzysz i dopuszczasz myśl,że Boga mogłoby nie być?

Podobają mi się też filmy sc-fi, mam wierzyć we wszystko co przedstawiają ?

Nie wierzę w istnienie Boga, bo nie mam na to dobrych dowodów - proste.
Tak samo jak nie mam dowodów na to, że istnieją jednorożce - wszakże ich istnienia wykluczyć się nie da. Tak samo Boga.

NT ma dobre przesłanie(czego nie można powiedzieć o ST), można się nim kierować w życiu(w sensie moralnym), aczkolwiek co to ma do wiary w istnienie Boga ?

Dla mnie jeśli ktoś już czuje potrzebę wiary, to już w połowie wierzy. Tak samo jak wtedy, gdy bardzo chcąc kogoś pokochać, jesteś na najlepszej drodze, aby to poczuć.
Natomiast znakomita większość praktykujących ateistów, ze znawstwem siadających i klękających na mszy do akompaniamentu swoim małżonkom, dzieciom, rodzicom czy z innych praktycznych względów, jest na problemy zbawienia z reguły dosyć odporna. Tak samo jak ty jesteś odporny na problemy kosmologii pogańskich Słowian, jedząc groch w Wigilię

Ojj, to już nie można się bać wiecznego potępienia i wierzyć "na wszelki wypadek" ?


No cóż