No właśnie po co? "Skoro on sam tego nie wie". Nigdzie w Biblii nie zostało to wyjaśnione

Pan Bóg stworzył człowieka po to, aby Go znał, kochał, czcił i służył Mu, a przez to osiągnął szczęście wieczne.

To dlaczego Bóg go nie stworzył od razu w raju? Tak jak np. Aniołów. Tylko człowiek musi się męczyć na ziemi?

Bardzo dobre pytanie. Niby na swój obraz i podobieństwo. Ale w jakim celu? Dlaczego Osoba będąca Absolutem, wszechwiedząca i wszechmocna zapragnęła stworzyć miniaturowe obrazy siebie samego, dając im wolną wolę oraz współudział w wiecznym istnieniu w zjednoczeniu?

Twoje drugie pytanie, nie jest chyba przemyślane, bo przecież 1 rozdział Genesis pokazuje wyraźnie, że człowiek został stworzony od razu w raju, utracił go, wybierając nieposłuszeństwo Bogu.

Z naukowego punktu widzenia nie było ogrodu Eden

A dlaczego by nie? Przecież Eden nie jest w żaden sposób sprzeczny z nauką. Nie ma żadnej sprzeczności między ewolucjonizmem a kreacjonizmem.

Po co Bóg stworzył człowieka? Bo po prostu tak chciał.
Przykład trochę niezbyt może dokładny, ale..:
to tak jak Ty chcesz mieś rybki w akwarium, czy psa, kota, kanarka, jakieś roślinki. Oczywiście Ty ich nie tworzysz, ale hodujesz, ale po co? Bo sprawiają Ci radość swoim istnieniem? - nie mówię tu o hodowlach dla jakiegoś zysku.



Od kiedy to nauka (pewnie masz na myśli nauki ścisłe takie jak: fizyka, chemia, biologia, bo matematyka jako taka potrafi być mocno abstrakcyjna) rozstrzyga o istnieniu świata duchowego (ew. duchowo-materialnego)?

Tu znów mamy problem z czasem: Bóg żyje ponad nim.
Stworzył człowieka, ponieważ go ukochał (z naszego punktu widzenia: zanim go stworzył).

Ale dlaczego ten ponadczasowy Bóg miał taki zamysł, by stworzyć człowieka, którego w tej samej chwili od razu ukochał. Ale zaraz - chwili? Przecież u ponadczasowego Boga nie ma czegoś takiego jak chwila. Oznaczałoby że Bóg zawsze miał w sobie myśl o człowieku? Chciałem napisać od samego początku, ale przecież Bóg nie ma początku. Czemu Bóg czekał nieskończenie długo decydując się na stworzenie? A może tą nieskończonością jest On Sam? A człowiek był myślą i słowem u Boga zanim jeszcze zaczęły istnieć czas i przestrzeń, w których osadzeni jesteśmy za naszego życia. Tak swoją drogą nie wiem dlaczego, ale jest łatwiej wyobrazić sobie coś przekraczające naszą przestrzeń i materię, niż ramy czasowe. A skoro zawsze byliśmy integralną myślą samej Istoty Boskiej, to dlaczego Bóg w akcie stworzenia zdecydował nas od Niego oddzielić, a następnie obserwować jak rybki w akwarium, używając porównania PeterW, czy chociaż fizycznie ograniczeni granicami akwarium i ślepi wobec jego Wszechmocy, radzimy sobie dobrze w odgadywaniu przekraczającej nas tajemnicy?

Własnie tu dobrze widać problemy z "mysleniem czasowym" od którego nie jesteśmy w stanie odejść (no bo jak, skoro WSZYSTKIE nasze doświadczenia są w czasie)?
Św.Tomasz pisał, że czas i przestrzeń to tylko "okulary" - sposób w jaki oglądamy świat.
Dokładnie. Problem w tym, co dla Boga, żyjącego ponad czasem, dla którego każda chwila jest "teraz" znaczy "zawsze"?;)No właśnie. Nawet nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie (ani wypowiedzieć - nie mamy odpowiednich mechanizmów językowych) "kiedy" w sytuacji gdy "kiedy" traci sens. I tak nie można powiedzieć, bowiem czas został stworzony jednocześnie z Wszechświatem (tu nawet nasi fizycy są zgodni - czas nie istnieje bez przestrzeni i bez materii). Trochę tak, z tym że słowo "zanim" też nie ma sensu, skoro nie istniał czas... Bo mamy analogię - przejście od płaszczyzny do przestrzeni. To nie Bóg nas oddzielił - zrobiliśmy to sami.
I, prawdę mówiąc, cały czas to robimy.

Tego typu pytania rodzą się z przypisywania Bogu ludzkich cech. "Po coś" może coś robić człowiek. "Chcieć" również może człowiek. To mechanizmy, które zachodzą w ludzkich mózgach. Bóg nie jest człowiekiem, nie ma mózgu, nie myśli i niczego nie chce. Uświadomienie sobie tego może być dla niektórych bolesne.

Dlaczego powstali ludzie? Może samoorganizacja materii i powstanie świadomości jest konsekwencją i objawem istnienia Boga, tak jak np. zamarzanie wody i organizacja kryształów lodu jest efektem zimna?

Tylko się Boro nie zagalopuj. Bóg dla chrześcijanina (biblijnego i trinitarnego) jest żywą Istotą. To nie zbiór praw przyrody, jakaś bezosobowa energia, tylko żywa Istota ze swoją wolą. Może jak najbardziej "chcieć", bo to jest Jego wola. Może tę wolę ograniczać w stosunku do swoich stworzeń, bo obdarzył ich własną wolną wolą, więc jego żądanie modyfikuje się do "chcenia", "oczekiwania". Po prostu chciał stworzyć Wszechświat z nieco krnąbrnymi istotami i tak zrobił..

Samoorganizacja materii, ewolucja itp to raczej odpowiedź na pytanie "jak", a nie "po co". Ponieważ my jesteśmy stworzeni na Jego podobieństwo, być może nasze ciągoty do konstruowania różnych rzeczy, a także chęć hodowania różnych stworków tylko dla przyjemności obcowania z nimi to właśnie taki małe odbicie lustrzane Jego?

Człowiek to to jedyna wyższa istota jaką znamy, więc wyobrażenia o Bogu rzutujemy właśnie na nią.

Dobrze to pokazuje poniższe opowiadanie:

Był raz święty, który posiadał dar mówienia językiem mrówek. Zbliżył się do takiej, która wyglądała na bardziej wykształconą, i zapytał: - Jaki jest Wszechmogący? Czy jest w czymś podobny do mrówek? Uczona mrówka odpowiedziała: - Wszechmogący? Absolutnie nie. My, mrówki, jak widzisz, mamy tylko jedno żądło. Ale Wszechmogący ma dwa.
Kiedy zapytał ją, jakie jest niebo, uczona mrówka opowiedziała uroczyście: - Tam będziemy wszystkie jak On, każda z dwoma żądłami, chociaż mniejszymi. Istnieje ostry spór pomiędzy różnymi szkołami myśli religijnej na temat miejsca, w którym znajdzie się drugie żądło w niebiańskim ciele mrówki.

Postrzegając Boga tak, jak to przedstawiłeś, nie różnimy się wiele od tych mrówek.

[quote="Boro"]Człowiek to to jedyna wyższa istota jaką znamy, więc wyobrażenia o Bogu rzutujemy właśnie na nią.

Dobrze to pokazuje poniższe opowiadanie:

[i]Był raz święty, który posiadał dar mówienia językiem mrówek. Zbliżył się do takiej, która wyglądała na bardziej wykształconą, i zapytał: - Jaki jest Wszechmogący? Czy jest w czymś podobny do mrówek? Uczona mrówka odpowiedziała: - Wszechmogący? Absolutnie nie. My, mrówki, jak widzisz, mamy tylko jedno żądło. Ale Wszechmogący ma dwa.
Kiedy zapytał ją, jakie jest niebo, uczona mrówka opowiedziała uroczyście: - Tam będziemy wszystkie jak On, każda z dwoma żądłami, chociaż mniejszymi. Istnieje ostry spór pomiędzy różnymi szkołami myśli religijnej na temat miejsca, w którym znajdzie się drugie żądło w niebiańskim ciele mrówki.[/i]

Postrzegając Boga tak, jak to przedstawiłeś, nie różnimy się wiele od tych mrówek.[/quote]
Dlaczego oszukujesz userow deklarujac sie jako wierzacy?

Idź sobie pozaczepiać innych fanatyków.