Napiszę w ten sposób:

Tak samo jak nie da się udowodnić istnienia lub nieistnienia Boga, tak samo nie da się udowodnić istnienia lub nieistnienia wszystkiego lub niczego jak kto woli. Wszystko znaczy nic.

Tak na marginesie - kiedyś w szkole średniej nauczycielka zapytała całą klasę czego nie umieją. Jedni krzyczeli że wszystkiego a inni że niczego. Na jedno wyszło.

I w tym przypadku wszystko oznacza nic.

Jeżeli coś widzisz to oznacza, że to widzisz a nie że to jest. Jeżeli coś słyszysz to oznacza, że to słyszysz a nie nie że to jest itd. I tak jest ze wszystkimi zmysłami.

Ludzie nie mogą udowodnić istnienia Boga, bo nie mogą ogarnąć go żadnymi zmysłami. Do głowy nikomu nie przychodzi, że bodźce ogarniane zmysłami też mogą nie istnieć. Oczywiście mogą też istnieć i ja wierzę, że istnieją, bo jak sama napisałaś "wierzysz własnym zmysłom." Ja też wierzę własnym zmysłom, ale nie wiem czy mnie nie okłamują, bo niby skąd mam to wiedzieć? Nawet jak widzę tego kota, to nie wiem czy go widzę. Po prostu wierzę, że go widzę. Nie ma nic na pewno.

Przykładowo ja wierzę że oddycham, ale większość ludzi powie, że wiedzą że oddychają. Nie wiem tylko skąd oni to wiedzą. Nie dają sobie tego 1% na to, że może to być tylko iluzja. Oczywiście sam nie wierzę, że to iluzja, ale nie wiem tego. Jeżeli kiedyś okaże się, że to iluzja to stracę wiarę w to, że oddycham, ale nikt mi nie zarzuci mówiąc: " A mówiłeś, że wiesz że oddychasz."

I tak jest ze wszystkim.

Zaczynasz mi się podobać. Wreszcie jakiś dyskutant, który doszedł do tej największej mądrości świata: Wszystko = Nic.

Ja osobiście wierzę, że Bóg, który stworzył świat, nie istnieje. Bóg jest jest wszystkim i niczym. Dlatego istnieć nie może.



To zależy, jak rozumiesz słowo "być". Jak dla mnie cały świat materialny, którego doświadczam (dotyczy to też materii umysłowej: myśli, emocji etc) istnieje, ale właśnie w sposób nietrwały, iluzoryczny, skończony. A Ty pewnie w słowie "być" doszukujesz się czegoś trwałego. Moim zdaniem w takim sensie jest tylko Bóg.



Ja dzielę rzeczywistość na obiektywną (niezależną od podmiotu, będącą tożsamą z podmiotem) i tam umieszczam Boga, który nie istnieje w sposób materialny (doświadczany zmysłami, umysłem) oraz rzeczywistość subiektywną (zależną od podmiotu) i tam umieszczam świat materialny.

Więc w słowie istnieje nie widzę nic, co by wskazywało na trwałość (nieiluzoryczność) danego doświadczenia. Uważam, że nie ulega wątpliwości, że widzę kota. Kot istnieje.



Iluzoryczny może być tylko przedmiot doświadczenia, a nie samo doświadczenie.

A ja jestem zwykłym katolikiem, który wierzy w Boga i ogólnie tylko wierzy, ale nic nie wie

Oczywiście w potocznej mowie i piśmie używam słowa "wiem", bo z przeciętnymi rozmówcami muszę to robić. W przeciwnym wypadku każdemu musiałbym tłumaczyć o co mi chodzi z tą wiedzą i wiarą

Nie, że bym nie był zazdrosny... Jestem a jakże... ...Jednak, gdy sobie wyjaśnicie wszystko, nie będzie o czym gadać i "Dociekliwy" nie będzie już dyskutantem.
I wydaje się, że już sobie wyjaśniliście.
... No, chyba, że wyjaśniliście sobie nic.
Lepiej jest poużerać się z tymi, którzy nie rozumieją.

https://www.researchgate.net/publicatio ... 7/download
What Curiosity in the Structure: The Hollow Earth in Science

Publikacja zawierająca przegląd dziejów teorii pustej Ziemi w nauce.

Można sie z niej m.in. dowiedzieć, że choć teoria pustej Ziemi przewija się w religii, mitologii, kulturze, literaturze i nauce od starożytności, to nigdy nie zyskała uznania w ortodoksyjnej nauce.

Autor tłumaczy to m.in. tym, że jest zbyt skomplikowana, niczego nie wyjaśnia w prostszy sposób niż to robi aktualnie przyjęty model pełnej Ziemi.

Wśród entuzjastów pustej Ziemi znajdują się takie nazwiska jak Edmund Halley, Athantus Kirscher, Thomas Burnet, Sir John Leslie, Leonhard Euler, Cyrus Reed Teed, Mostafa Abdelkader.

Ten ostatni bazując na matematyce przeniósł model kopernikański do wnętrza Ziemi, twierdząc, że z matematycznego punktu widzenia jeden i drugi model jest tak samo prawdopodobny, a za modele geokosmosu przemawia argument psychologiczny - człowiek lepiej się czuje z myślą, że zamieszkiwana przez niego planeta jest wyjątkowa. A większość naukowców dogmatycznie zakłada, że model kopernikański jest prawdziwy, wielu z nich nawet nigdy nie słyszało o modelu pustej Ziemi.

Na matematykę nie ma co liczyć, bo pełno jest paradoksów matematycznych sprzecznych z rzeczywistością, np. Paradoks Banacha-Tarskiego. Wg fizyki nie może istnieć pusta ziemia, chyba, że ta warstwa na, której żyjemy, a pod nią jest pusto, ma odpowiednio większą gęstość, aby przyspieszenie grawitacyjne się zgadzało.

A nadnaturalne rozmnożenie chleba i ryb?
Jest rzeczywistość nadnaturalna i tam taka matematyka może mieć zastosowanie.

Nie wiadomo, czy grawitacja, tak jak ją przedstawia fizyka, istnieje.

Ja czasem miewam takie myśli: czym ja w ogóle jestem, lub bardziej kim, no bo przecież zadaję to pytanie sobie samemu, czy wszechświat może być nieskończony, czy coś co jest materialne może być nieskończone i w tym nieskończonym świecie może istnieć tylko jedna cywilizacja. Później dokończe, bo muszę na chwilę opuścić forum.

Ale w tej teorii pustej ziemi to ludzie chodzą po jej zewnętrznej skorupie, a nad nimi jest holograficzne niebo z holograficznymi gwiazdami, słońcem i księżycem?

U Boga Ojca wszystko jest nieskończone, bo nienazwane a więc może być 1= 1000000, lub, cokolwiek sobie wymarzysz.
Zobrazuję ten fenomen przykładem z komputerowego "kopiuj/wklej".
Na tej zasadzie powielasz pliki, zdjęcia itd.
Mając oryginał możesz go skopiować wielokrotnie, ale każda kopia ma inną nazwę z założenia programistów jest to numer. Nie mogą dwa obrazy być tym samym. Albo mogą być miliony obrazów w jednym, jednak nieskopiowanych.
Przy cudownym rozmnożeniu chleba i ryb Ojciec otwiera swoje wnętrze, Duchowi Świętemu a Ten wydobywa cokolwiek zechce, każdej kopii nadając nazwę i podaje Synowi. Więc każda mimo, że skopiowana ryba musi się różnić od innych choćby samą nazwą. Gdyż na świecie nie ma choćby dwóch identycznych ziaren piasku. Wszystko jest jedyne i niepowtarzalne.

Nie ma jednej teorii pustej Ziemi. Ale są dwa zasadnicze nurty:

1. My żyjemy na zewnątrz Ziemi z holograficznym wszechświatem nad głowami i niebem/rajem wraz z wewnętrznym Słońcem wewnętrz Ziemi.
2. My żyjemy wewnątrz Ziemi, nad nami jest prawdziwe niebo z prawdziwym słońcem i księżycem, a poza Ziemią znajduje się otchłań.

Najczęściej obie teorie łączą się z dziurami na biegunach.

Ja początkowo wspierałam tę drugą opcję, ale ostatnio bardziej do mnie przemawia ta pierwsza.

Tak. Ona bardziej się zgadza z obserwacjami. Generalnie ludziom nie zgadza się kalkulator krzywizny ziemi. Ziemia jest mniej krzywa niż to z kalkulatora wychodzi. Zwolennicy oficjalnego modelu każdą taką niezgodność tłumaczą refrakcją. To takie ich zaklęcie.

To jest zwykła fizyka, a nie "zaklęcie". Tyle, że nie przyjmujesz jej do wiadomości, bo obala bzdury, w które wierzysz.

Radzę jednak te "bzdury" po trochu przyjmować do świadomości, bo jak nastaną dni ciemności, słonko zgaśnie, to jeszcze oszalejesz z wrażenia, a tak będziesz co nieco przygotowany..