Witam.
W związku z ową "aferą" jest możliwość wyrażenia poparcia dla arcybiskupa Hosera tutaj: [url]www.petycjeonline.com/popieramy_abp_hosera
[/url]
Mi osobiście ten cały cyrk bardzo się nie podoba. Nie akceptuję różnych wypowiedzi księdza Lemańskiego, uważam, że są obraźliwe dla kapłanów i niegodne. A dzisiejszy wpis księdza w ogóle mnie zdumiał.
Pisze on m.in. że ktoś wylewa na niego pomyje, a także cytuję: "Nie będę was namawiał, byście nie odchodzili z tego Kościoła, który widzicie, o którym słyszycie i który wielu z was gorszy, przeraża i zniechęca. Ale bądźcie pewni, że przy tym progu ojcowskiego domu będę na was czekał. Jeśliby was w domu Ojca zabrakło, poproszę, by pozwolił mi wyjść was poszukać na bezdrożach ludzkich losów"
Oczywiście brzmi miło, ale jak ksiądz może komukolwiek, kto odejdzie z Kościoła, gwarantować, że go w niebie znajdzie? Jest to łagodnie mówiąc aroganckie.
Ogólnie to mi przykro, że biskup jest tak obrażany i pomawiany. Patrząc na jego życie i dokonania to wspaniały i dobry człowiek, który sobie na coś takiego nie zasłużył.
Pozdrawiam

A ja dziś wyczytałam, że ślub posłuszeństwa składany przez zakonników zobowiązuje tak bardzo, że łamanie tego ślubu, a już tym bardziej ze szkodą dla zgromadzenia, podlega kategorii grzechu ciężkiego.

Są 2 rodzaje władzy.
Władza oparta na charyzmie i władza oparta na lęku.
W pierwszym przypadku przywódcę uznaje się ze względu na to, że potrafi przekonać do swoich idei.
W drugim - uznaje się go z lęku przed konsekwencjami nieposłuszeństwa.
To przykre, że w Kościele tak często dominuje ten drugi rodzaj przywództwa.
A jest to przecież jednym z głównych powodów regresu Kościoła we współczesnym świecie.

Znów manipulujesz. Osoba idaca do zgromadzenia zakonnego/seminarium diecezjalnego ma świadomość, że będzie obowiązywało ją posłuszeństwo i jego przełożeni nie muszą byc aniołami. Jeśli pomylił własne lęki i obawę przed życiem w warunkach trudnego życia świeckiego z posłuszeństwem, poniesie tego konsekwencje. Bunt rodzi się z pychy, pokora odczytuje zrozumienie. Wszelkie lęki i brak poczucia bezpieczeństwa skłaniają się ku pysznej osobowości, którą jest fałszywa pokora. Posłuszeństwo jest na poziomie świadomości, na poziomie nieświadomości pozostaje opór. Pęknięta osobowość musi się z czasem zbuntować i zobaczyć winę w innych.
Niestety wybór życia duchownego jest czasem tylko ucieczką od życia, panuje w nim bowiem poczucie bezpieczeństwa a zakonnik/ksiądz diecezjalny pomylił powołanie z lękiem i odpowiedzialnością. Czasem wybór stanu kapłańskiego to propozycja bezpiecznego życia, na tyle atrakcyjna, że decydują się na nią ateiści.
Ksiądz, który zdrowieje z depresji jak zostaje proboszczem też niewłaściwie odczytał swe powołanie. Przestaje mu nawet przeszkadzać biskup, do którego wcześniej miał niekończące się pretensje. A media lubią takie spory...

Trudno oceniać arcybiskupa jako człowieka. Nikt z nas nie zna go chyba na tyle.
Natomiast sposób rozwiązania konfliktu z z ks. Lemańskim raczej nie pokazuje, aby był on wspaniałym i dobrym biskupem.
Wspaniały i dobry pasterz nie postępuje chyba w ten sposób ze swoimi podwładnymi.
Co to za biskup, który na próbę nawiązania kontaktu przez księdza odpowiada, że nie życzy sobie z nim rozmawiać!
W parafii, w której jest problem, nawet się nie pojawia. Podobno w ogóle nigdy tam nie był.
Na petycje wiernych, odpowiada milczeniem.
W okresie największego zaognienia konfliktu wreszcie - idzie po prostu na urlop.
To nie są metody rozwiązywania konfliktu.

thoward

Widzisz jak Ty nic nie rozumiesz? A może celowo manipulujesz?

Posłuszeństwo w tym wypadku nie opiera się ani na charyzmie ani na lęku, lecz tylko i wyłącznie na pokorze.

@thorwald

Przyjmij do wiadomości, że tego rodzaju manipulacje nie mają tu racji bytu.

ad temat

Dobre podsumowanie.
http://www.sdp.pl/node/9559

Proszę wrzucić sobie w Google nazwisko biskupa i słowo gender. Okaże się prawdziwy powód wykorzystania ks Lemańskiego przeciw biskupowi. Stoi ością w gardle mainstremowym mediom, demaskując kłamstwo p.t Gender.

Ale przyznasz chyba, że posłuszeństwo takie nie jest wartością absolutną i nienaruszalną.
W ostatnim czasie hierarchowie kilkakrotnie przypominali, że każde prawo można uchylić, gdy jest ono niemoralne.
Także posłuszeństwo nie jest ślepe i pewnych sytuacjach może przestać obowiązywać. Myślę, że możemy rozważać czy tu nie mieliśmy do czynienia z taką sytuacją. Zakaz mówienia był w tej szczególnej sytuacji przekroczeniem kompetencji. Nie można pozbawiać człowieka prawa do obrony swoich racji. Tak uważam.

No ale albo jesteś posłuszny, albo nie. To tak jak z ciążą, albo kobieta jest w ciąży, albo nie..
A już na pewno swoje protesty nie publikujesz publicznie (hm.. masło maślane ) Za dużo hałasu przez media niezbyt przychylne Kościołowi, to też o czymś świadczy

thoward

Zakaz mówienia w tej sytuacji był, Twoim zdaniem , przekroczeniem kompetencji, nie zaś faktycznym przekroczeniem kompetencji.

Oglądałam film o jakiejś świętej, której przełożona w ramach posłuszeństwa nakazała podlewać dawno zaschły krzew. Praca bez sensu, a jednak wykonała. Krzew ożył.

Ojciec Pio został potraktowany niesprawiedliwie, a jednak podporządkował się. Mało tego, karcił innych braci, jeśli ci szemrali przeciw przełożonym, bo wiedział jak wielkie znaczenie ma umartwienie swojego ja dla nabycia cnoty pokory. Bez pokory nie można podobać się Bogu.

Faustyna Kowalska wykonała polecenie przełożonej, kiedy ta kazała usiąść jej na stole, podczas gdy sama sprzątała. Inne siostry w tym czasie wchodziły i wychodziły i patrzyły na nią jak na wariata. Pisała, że musiała wykonać wiele aktów zaparcia się siebie w tamtej sytuacji.

To tyle o zakonach. W kapłaństwie zapewne sprawa wygląda inaczej, jednak ślub posłuszeństwa obowiązuje. Nie mówimy tutaj o sprawach moralnie wątpliwych. Za to Ty już niejednokrotnie się popisałeś w interpretacjach Pisma Św., więc wcale nie dziwię się, że wypowiedzi hierarchów też przerobisz na swoją modłę.